Op zoek naar de Mondriaanboom

Ik had een paar jaar geleden gelezen over een boom die Mondriaan geschilderd zou hebben in Zeeland. De Grijze Boom. We hadden hem toen niet kunnen vinden. Reden om nog weer eens terug te gaan naar Walcheren en een zoektocht naar de boom te ondernemen. We lieten ons niet ontmoedigen door de motregen op het landgoed Berkenbosch. Op dat landgoed zou de boom, geen berk maar een taxus overigens, moeten staan.

Na enig dwalen en zoeken vonden we hem. Het kon niet missen. De taxus is ongeveer 240 jaar en momenteel in slechte staat.

En dit maakte Mondriaan ervan. Honderd en tien jaar geleden geschilderd, toen de boom nog maar 130 jaar oud was en kennelijk aanzienlijk vitaler. Hij verbleef in 1911 een tijdje in Domburg. Er is geen schilder, voor zover ik weet, waar je de overgang van figuratief naar abstract zo goed kan volgen als bij Mondriaan. Begonnen met molens, landschappen en bomen en eindigend bij de Victory Boogie Woogie. Er zit een gracieuze beweging in de grijze boom, vind ik. Mondriaan heeft door de groenblijvende naalden heen gekeken en de vorm van het takkenstelsel uitgelicht. Op weg naar de essentie van de vorm.