Op zoek naar de oudste

Haarlems oudste.

Wat is de oudste boom van Haarlem? Die vraag kwam ongevraagd in mij op. Heel vreemd. De vraag bleef een tijdje bij me. Meestal gaat dat weer over. Maar deze niet. Er toch maar mee aan de slag. Ook met zo’n vraag kun je tegenwoordig digitaal aan de gang. Stadse monumentale bomen zijn allemaal geregistreerd en vastgelegd. Het gemeentelijke overzicht is uit 2009, dus al weer een tijdje geleden. Het is opvallend hoezeer we de bomen hun ouderdom ontnemen, we laten ze niet echt oud worden. Er zijn in Haarlem maar acht bomen ouder dan 200 jaar. Het overgrote merendeel van de bomen is dus, als je het beziet vanuit het standpunt van de boom, nog in de kleutertijd, die hebben de pubertijd amper bereikt. En oud zijn ze al helemaal niet. 200 jaar is niets voor een boom. We weten immers dat bomen, als we ze met rust laten, vele honderden zo niet duizenden jaren oud kunnen worden. Toen ik de oudste digitaal gevonden had, ben ik hem, of haar, als je dat liever hoort, een bezoekje gaan brengen aan de oudste puber in Haarlem. Het is deze gewone beuk, die in 1750 gepland is op het bolwerk. 1750 het jaar dat Johann Sebastian Bach overleed. Vanuit menselijk perspectief is dat ver weg; ongeveer negen generaties geleden. De beuk is nog eerste generatie.

Weer later ben ik teruggekeerd en ben ik de beuk nog beter gaan bekijken. Ik ben dichter op de huid gekropen, die toch niet meer de gladheid heeft van de jonge beuk.

Haarlems oudste.