Het Nationaal Park Zuid-Kennemerland beschouw ik als mijn achtertuin. Het ligt niet ver weg; op loop- of fietsafstand van huis. Ik kom er al vele jaren met veel plezier. Meestal om er hard te lopen, van het binnenduin naar de zee en weer terug. Ik ga er ook vaak wandelen, ik denk dat ik elk paadje ken. Soms neem ik mijn camera mee om op zoek te gaan naar iets dat ik al hardlopend zag en dat mij fascineerde.

Veel foto’s maak ik als de blaadjes gevallen zijn, als de lucht neutraal grijs is en er geen schaduwen zijn. Elke foto vertelt een verhaal, wat ik op die plek zag, dacht en voelde. Hier een indruk van die vele mini-expedities, in wat ik mijn achtertuin noem.